पर्णकुटी ...

वात्सल्याच्या कुशीवरती अश्रू दोन ढळले
पर्णकुटीतल्या धुरात मायेला कोंब फुटले
निश्चल... काहीशा संदिग्ध मनी
मातृत्वाचे आभाळ रिते झाले |

छाया, सावली, सुहास्य काया
कधी निरपेक्ष ओझरता झरा तर
कधी प्रेमाचा रंजक, दुलई भोवरा
अवचित ढग दाटता - मनी निराशता,
तूच दाविला मज, तो शालीन किनारा |

नसेल जपली ओढ आंतरिक ?
केला नसेल का दुराग्रह ?
उभ्या अंगणी चांदणे शिंपित..
मजसाठी झाली कितीक सोशिक ?

कितीक रेषा अन कितीक बिंदू
तुटले जुडले आयुष्य आखताना..
सदैव भरविलास तो मोतियाचा दाणा
आसवांत तुझ्या अढळ मी -केवल एक शुक्रतारा |

"वेचायचे क्षण, बांधायची कमान " - तुझे शब्द


त्याच गर्तेत अजुनी वेचतो क्षण, सांडिले तव नयनी
तरी आस ती मनी, अपूर्ण जीवनी...
पुन्हा परतशील तू - त्या पर्णकुटीत आई ... ||


@ copyright - हर्षल

आत्ताच झाडाचे एक साल गळून पडले...

आत्ताच झाडाचे एक साल गळून पडले...
 
इवल्याश्या पानांबरोबर विस्तीर्ण वृक्षालाही हायसे वाटले ,
रम्य किनारी, समुद्रही खळखळून हसला   ...
मनाच्या उगवत्या कोपऱ्यात तो क्षण चिंब भिजला.

हे संपूच नये असे कधी वाटते
दाट धुक्यात मनच गांगरते .
पैलतीरी बसून उगाच मायेला कुरवाळते.

... भानावर येताच अवचित मनाला हसू फुटले
रेखीव छ्बीतही ' स्मित ' उमगले.
सरशी करून धावलो पकडण्यासाठी, सुगंध कस्तुरीचा
... हलकेच पुढे सरकले ' मृगजळ ' कोठडीत माझ्या .

गुंफुनी गीत संगे, वाहे बेभान हा वारा
घेउनी ध्यास चैतन्याचा, लागे तारुण्याचा लळा..
सांगा कुणीतरी -
"कसे लपवायचे चित्त-रंग-भावना ?
का माझ्यातालाच 'मी' रंगवण्याचा खेळ हा सारा ? "

मीही थबकलो ..क्षणभर रुसलो.
झाडाचे सौंदर्या पाहून, त्याच ऋतूत मोहरलो .

नवे रूप घेऊन, वृक्ष सावलीत परतलो.
...भानावर येऊन झाडास ऐटीत मी बोललो -
" असशील तू कितीही जुना..आहे फक्त मीच नवा !"

पानांना मोकळीक देऊन झाडही उत्तरले
काही न बोलता एक 'साल' खाली टाकले.

आत्ताच झाडाचे एक साल गळून पडले...

@ copyright  -- हर्षल

तरी मी म्हणतो- माझा जॉब मला आवडत नाही.

रणरणत्या उन्हाच, कधी पावसाच
तुंबलेल्या पाण्यात काम कधी केल नाही ...
भुकेल्या पोटी , बिन चहाच
काम कधी जमलच नाही..

तरी मी म्हणतो- माझा जॉब मला आवडत नाही.

रोजच्या प्रवासात कार तर कधी ५० हजाराची बाईक,
रस्त्यांनी हातगाडी आणि सायकली सुद्धा पाहिल्या नाहीत ..
त्यांच्या पेक्षा सुखी म्हणून स्वतःचा मान सुद्धा मी ठेवला नाही.

तरी मी म्हणतो- माझा जॉब मला आवडत नाही.

पाच आकडी पगार आणि बँकेत पाच-पाच अकाउंट
पण पाच रुपयाचा साधा वडापाव भुकेल्याला दिला नाही.
ए.सी.मध्ये बसून हॉलिडे प्लानिंग खूप केले, पण
ऐन थंडीत काच उघडून कधी धुक्याला साधा स्पर्श सुद्धा केला नाही.

तरी मी म्हणतो- माझा जॉब मला आवडत नाही.


बावीस कोटी जॉबलेस अशा धगधगत्या सत्यात
महागाईचा 'म' सुद्धा मला शिवला नाही.
जवळ असलेले प्रेम कधी वाटले नाही ,
कि कोणाचे हसू पाहवले नाही.


तरी मी म्हणतो- माझा जॉब मला आवडत नाही.


ज्याने हे सर्व दिले, त्याचे रोज आभार सुद्धा साधे मानत नाही .
घराच्या माऊलीची छाया असून गर्व कमी होत नाही.
एकामागून एक शिडी पार करताना मन कुठे धावत होते हेच उमगले नाही.
स्वतः बरोबर,मुलाचा साधा आवडता छंद सुद्धा जोपासता आला नाही.


तरी मी म्हणतो- माझा जॉब मला आवडत नाही.

आपण काय केले कि त्याने ते पुढे न्यावे?
तिने काय जपावे, जे आपण जोपासले?
मृग नक्षत्र पाहता पाहता ,कधी डोळे दिपले
तरी 'स्व' मला सापडायचा नाही.

@ copyright - हर्षल