आत्ताच झाडाचे एक साल गळून पडले...

आत्ताच झाडाचे एक साल गळून पडले...
 
इवल्याश्या पानांबरोबर विस्तीर्ण वृक्षालाही हायसे वाटले ,
रम्य किनारी, समुद्रही खळखळून हसला   ...
मनाच्या उगवत्या कोपऱ्यात तो क्षण चिंब भिजला.

हे संपूच नये असे कधी वाटते
दाट धुक्यात मनच गांगरते .
पैलतीरी बसून उगाच मायेला कुरवाळते.

... भानावर येताच अवचित मनाला हसू फुटले
रेखीव छ्बीतही ' स्मित ' उमगले.
सरशी करून धावलो पकडण्यासाठी, सुगंध कस्तुरीचा
... हलकेच पुढे सरकले ' मृगजळ ' कोठडीत माझ्या .

गुंफुनी गीत संगे, वाहे बेभान हा वारा
घेउनी ध्यास चैतन्याचा, लागे तारुण्याचा लळा..
सांगा कुणीतरी -
"कसे लपवायचे चित्त-रंग-भावना ?
का माझ्यातालाच 'मी' रंगवण्याचा खेळ हा सारा ? "

मीही थबकलो ..क्षणभर रुसलो.
झाडाचे सौंदर्या पाहून, त्याच ऋतूत मोहरलो .

नवे रूप घेऊन, वृक्ष सावलीत परतलो.
...भानावर येऊन झाडास ऐटीत मी बोललो -
" असशील तू कितीही जुना..आहे फक्त मीच नवा !"

पानांना मोकळीक देऊन झाडही उत्तरले
काही न बोलता एक 'साल' खाली टाकले.

आत्ताच झाडाचे एक साल गळून पडले...

@ copyright  -- हर्षल